ពិធី​បុណ្យ​កំសាន្ត​ស្រុក

តាមឯកសាររបស់ក្រុមជំនុំទំនៀមទម្លាប់

ពិធីបុណ្យកំសាន្តស្រុក

ស្រី-អ៊ូ រៀបរៀង

កម្ពុជសុរិយា ឆ្នាំទី ៣១ លេខ ២ ខែកុម្ភៈ ព.ស. ២៥០១ - គ.ស. ១៩៥៩

តាមឯកសាររបស់ក្រុមជំនុំទំនៀមទម្លាប់ នៅពុទ្ថសាសនបណ្ឌិត្យ ដូចមានសេចក្ដីតទៅនេះ ៖
តាមប្រពៃណីខ្មែរ តែងមានពិធីធ្វើបុណ្យកំសាន្តស្រុក នៅខែមាឃមួយដង នៅខែពិសាខមួយដង រៀងរាល់ឆ្នាំ ។

ពិធីបុណ្យកំសាន្តនៅខែមាឃ មានរបៀបដូចរៀបរាប់តទៅនេះ

នៅក្នុងហេមន្តរដូវថ្ងៃ ១៥ កើតខែមាឃ រៀងរាល់ឆ្នាំ ជារដូវហើយស្រូវអង្ករ អាចារ្យសម្រាប់វត្តនីមួយ ៗ តែងដើរឃោសនា ប្រាប់ង្នកស្រុកជើងវត្តជាមួយគ្នា ឲ្យធ្វើរោងមួយយ៉ាងធំ នៅកណ្ដាលស្រុក ដើម្បីរៀបចំធ្វើបុណ្យកំសាន្តស្រុកភូមិ ឲ្យបានសេចក្ដីសុខសប្បាយទាំងអស់គ្នា ។ គេធ្វើរានបីថ្នាក់នៅចំពោះមុខរោងធំ មានព្រះរាជវ័តិព័ន្ធជុំវិញ មានច្រម ៤ ដាក់គ្រប់ជ្រុងរាជវ័តិ មានស្លាធម៌ ៤ ដោតគ្រប់ជ្រុងរាជវ័តិ បាយសីធំមួយគូស្លាធម៌មួយគូ ទៀន ៥ ធូប ៥ ទឹកអប់មួយគូ ស្លាបារី បង្អែមចំអាប ក្រាលសំពត់សប្រវែង ២ ហត្ថ យករណ្ដាប់ទាំងអស់ទៅដាក់លើរានទាំង ៣ ថ្នាក់ ស្រុកខ្លះមានធ្វើរានទេពតា ៨ ទិសផង ហើយពូនភ្នំខ្សាច់ ៥ នៅមានរានសម្រាប់បូជាទេវតា ហើយយកដើមចេកធ្វើជាអាសនៈ ២ ថ្នាក់ដាក់ទៀន ៥ ធូប ៥ បាយសី ស្លាធម៌ ទឹកអប់ បារី ផ្កាភ្ញី សម្រាប់បូជាព្រះពុទ្ធរូប ដល់ពេលល្ងាចម៉ោង ៧ និមន្តព្រះសង្ឃ ៤ អង្គ មកចំរើនព្រះបរិត្ត គេរៀបឲ្យបាយក្រុងពាលី នៅខាងត្បូងរោង ។

ឯរណ្ដាប់ឲ្យបាយក្រុងពាលីនោះគឺ ភ្លេងខ្មែរមួយវង់ ច្រៀងបទបាយខុន មានពែមួយប្រវែងមួយហត្ថ ៤ ជ្រុង បង្អែម ចំអាបដាក់ក្នុងពែស្រូវអង្ករ កាត់ស្លឹកឈើឲ្យមូល ៗ ធ្វើជាប្រាក់ ៤ បាទ ដាក់លើអង្ករ បង្អែម ១ ថាស ចំអាប ១ ថាស ហិបស្លា កន្ទេល ខ្នើយ ហើយនាំគ្នាបួងសួងអញ្ជើញស្ដេចក្រុងពាលីឲ្យមកយកក្រយាបូជា សូមពរឲ្យបានសេចក្ដីសុខសប្បាយ ទាំងអស់គ្នាតរៀងទៅ ។

ព្រឹកឡើងប្រជុំគ្នាធ្វើចង្ហាន់រាប់បាត្រ និមន្តព្រះសង្ឃសូត្រធម៌ពហូទេវាដារឆ្លងហើយស្រេច ។

ចប់ពិធីបុណ្យកំសាន្តស្រុកនៅខែមាឃ ។

ឯពិធីបុណ្យកំសាន្តស្រុកភូមិ នៅខែពិសាខនោះ មានរបៀបដូចរៀបរាប់តទៅនេះ ៖

ក្នុងគិម្ហរដូវ នៅថ្ងៃ ១៥ កើតខែពិសាខ រៀងរាល់ឆ្នាំ ជារដូវផ្ដើមធ្វើស្រែ អាចារ្យសម្រាប់វត្តនីមួយ ៗ តែងដើរឃោសនាបបួលអ្នកស្រុកជើងវត្តជាមួយគ្នា ឲ្យប្រុងប្រៀបរៀបចំម្ហូបចំណី ទៅធ្វើបុណ្យឡើងអ្នកតា ដែលនៅក្នុងស្រុកភូមិរបស់ខ្លួននោះ សុំឲ្យអ្នកតាជួយចំរុងចំរើនឲ្យបានសេចក្ដីសុខសប្បាយទាំងអស់គ្នា ទាំងក្មេងទាំងចាស់ ព្រមទាំងសត្វពាហនៈ ។

ឯរបៀបដែលត្រូវរៀបចំធ្វើបុណ្យឡើងអ្នកតានោះ មុនដំបូង គេទៅជួសជុល បោសសំអាតខ្ទមអ្នកតា ហើយរៀបបាយសីធំមួយគូ ស្លាធម៌ធាងចេក ៦ ទៀន ៥ ធូប ៥ ផ្កា ៥ ទឹកអប់មួយគូ ហើយក្រាលសំពត់ស ប្រវែង ២ ហត្ថ ដាក់រណ្ដាប់ទាំងអស់ ក្នុងខ្ទមអ្នកតា ហើយមានធ្វើព្រះរាជវ័តិព័ទ្ធពីខាងក្រៅខ្ទម មានស្លាធម៌ធាងចេក ៤ ច្រម ៤ ដាក់ចំណីបង្អែម ចំអាបក្នុងច្រមគ្រប់ជ្រុងទាំង ៤ (បើអ្នកតានោះគ្មានខ្ទមទេ គេធ្វើរាន ៣ ថ្នាក់ មានព្រះរាជវ័តិព័ទ្ធពីខាងក្រៅដូចគ្នា) ហើយគេធ្វើរោងឬបារាំនៅប្របខ្ទមអ្នកតានោះ សម្រាប់ព្រះសង្ឃគង់ នឹងពួកភ្ញៀវដែលមកប្រជុំ ។ ដល់ម៉ោង ៦ ល្ងាច គេទៅនិមន្តព្រះសង្ឃ ៤ អង្គ មកចំរើនព្រះបរិត្តព្រឹកឡើងដល់ម៉ោង ១០ ព្រះសង្ឃនិមន្តមកដល់ ទើបអាចារ្យនឹងអ្នកស្រុកជាច្រើនគ្នា រៀបរណ្ដាប់ថ្វាយអ្នកតា រួចហើយបួងសួងសូមពរឲ្យអ្នកតានោះ ជួយទំនុកបំរុង ឲ្យមនុស្សក្មេង-ចាស់ទាំងអស់ ព្រមទាំងសត្វពាហនៈនឹងសត្វចិញ្ចឹមទាំងឡាយ បានសេចក្ដីសុខសប្បាយ ហើយនិមន្តព្រះសង្ឃសូត្រធម៌ដារឆ្លងស្រេច ហើយគេធ្វើសង្ឃិកមួយ ដាក់បាយសំឡ ស្រូវ អង្ករ ល្ង សណ្ដែក ចាន ឆ្នាំង មានលុយកាក់ដាក់ក្នុងសង្ឃិកនោះផង រួចគេយកដើមចេកធ្វើជារូបមនុស្ស នឹងរូបសត្វពាហនៈសត្វចិញ្ចឹមគ្រប់មុខ នាំគ្នាសែងសង្ឃិកចេញជូនទៅក្រៅភូមិ ហើយបួងសួងសុំឲ្យបានសេចក្ដីសុខសប្បាយ ដល់មនុស្សសត្វគ្រប់គ្នា ។

ឯរបៀបធ្វើបុណ្យឡើងអ្នកតានេះ គ្មានរូបមនុស្សជាន់អារក្សជំនួសអ្នកតានោះទេ គឺសំគាល់យកដុំថ្ម ដែលនៅក្នុងខ្ទមនោះជាប្រមាណ ។

ចប់ពិធីបុណ្យកំសាន្តស្រុក នៅខែពិសាខត្រឹមប៉ុណ្ណេះ ។

ប្រពៃណីខ្មែរពីបុរាណ សព្វស្រុកភូមិឋានផងនានា

ចង់បានក្ដីសុខទាំងអស់គ្នា ធ្វើបុណ្យបូជាសូមសួស្ដី ។

ប្រពៃណីនេះល្អថ្លៃថ្លា ស្របតាមសាសនាព្រះជិនស្រី

ដែលប្រដៅសត្វក្នុងលោកិយ ឲ្យខំឃ្មាតឃ្មីសាងសីលទាន ។

បុណ្យទានទាំងពួងដែលបានធ្វើ ចាត់ជាអំពើល្អដូចយាន

ដឹកនាំអ្នកធ្វើទៅនិព្វាន ជាឋានឥតមានទុក្ខបៀតបៀន ។