ត្នោតពិការ

                                   ត្នោតពិការ

                                  (បទកាកគតិ)

ដោយ អ៊ុក សៅវិបុល

-ដើមត្នោតស្អេកស្កះ              ឥឡូវស្រឡះ                   រលោះអស់ច្រើន

   មិនមានឃើញដុះ                  ច្រូងច្រុះកើតកើន                ឈ្មួញទិញរន្ថើន

                                                 ដើរសួរតម្លៃ។

 -គ្រានេះខ្មែរក្រ                       ខ្វះស្រូវអង្ករ                          គ្មាទ្រព្យក្នុងដៃ

 កូនរៀនសាលា                      ត្រូវការរាល់ថ្ងៃ                      បុណ្យទានបច្ច័យ

                                                ចងដៃការគេ។

-ឈឺយប់ព្រលប់                     ងងឹតមុខជ្រប់                        គ្មានលុយមើលទេ

ខ្ចីលុយចងការ                        ខ្លោចផ្សាកើនទ្វេ                    ខ្មែរអើយរិះរេ

                                                នឹងរំពឹងអ្វី។

-ដើមត្នោតមួយពីរ                 កូនគ្មានបាយស៊ី                     លក់ទិញចំណី

 បន្តជីវិត                                នៅនិត្យលោកិយ                    ដូចឋានអវិចី

                                                ដូចសត្វតិរច្ឆាន។

-ដីកេរក៏អស់                           ខ្មែរស្តាយស្រណោះ              មរតកសន្តាន

គេដកដាក់រួម                         របបសាមាន្យ                         ឥឡូវត្រូវបាន

                                                ដីប៉ុនបាតដៃ។

-សាលាកូនមាន                    តែមិនបានរៀន                       ព្រោះក្រចង្រៃ

ពេលកូនធំឡើង                     ចចើងព្រៃផ្សៃ                         មិនដឹងសាបប្រៃ

                                                 ដូចស្លាបព្រាវែក។

-ឪខ្មែរអើយខ្មែរ                       គ្រាំចិត្តឥតល្ហែ                        គ្មានសិទ្ធិជជែក

គ្មានសិទ្ធិតវ៉ា                           ទុក្ខាទាមជ្រែក                        គ្មានអ្នករំលែក

                                                ឲ្យស្បើយពីគ្រោះ។

-ស្តាយណាស់ត្នោតតា          ច្រូងច្រាងត្រៀបត្រា                ប្រែជារលោះ

រំលើងទាំងគល់                      លែងយល់ព្រោះពោះ             យូរទៅបាត់ឈ្មោះ

                                               ត្នោតកម្ពុជា។

-គួរអនិច្ចា                               ត្នោតខ្លះពិការ                         ត្រូវគ្រាប់គ្រាំគ្រា

ឈរទ្រឹងឈឹងស្ងៀម            បៀមទុក្ខពាធា                         ខ្លាចព្យុះព្យោមា

                                               បំបាត់ឲ្យងាប់។

-ត្នោតបានជួយញាតិ             អ្នកស្រែព្រោងព្រាត               ក្រីក្រអភ័ព្វ

យកស្លឹកបិទបាំង                   រាំងប្រក់ជាប់លាប់                  គុណត្នោតគួរគាប់

                                                រាប់ថាជួយគ្នា។

-ទឹកត្នោតផ្អែមឈ្ងុយ             កើតស្ករកើតលុយ                 ត្នោតជូស្រាបៀរ

កើតនំចំណី                            បានឆីគ្រប់គ្រា                       ពេលនេះមីងមា

                                               នឹងត្រូវបាត់បង់។

-ត្នោតដុះត្នោតដាំ                 លូតលាស់យូរឆ្នាំ                   ខ្ពង់ខ្ពស់ត្រចង់

មិនរៀចក្រងក់                       ក្រងុកក្រងង់                         ដូចខ្មែរស្លូតត្រង់

                                               ប្រាថ្នានិព្វាន។

-សែនស្តាយពេកពិត              គួរស្នេហ៍នែបនិត្យ              ឈប់លក់ព្រោះឃ្លាន 
ឈប់ឈូសរំលើង             ត្នោតយើងនៅមាន            បើកាប់បំពាន

                                              ត្រូវបាត់សាវតារ។

-សង្រ្គាមចង្រៃ                      បាញ់ខ្មែរឲ្យក្ស័យ                 ឲ្យត្មោតពិការ

ត្រូវតែដាំវិញ                         ឈប់ទិញកាប់អារ                ត្នោតតាងខេមរា

                                               តាងទីទឹកដី។

ដកស្រង់ពីកម្ពុជសូរិយា ទំព័រ៩០ ឆ្នាំទី៥៩ លេខ ៤